به گزارش پایگاه خبری ندای خوش دکتر محمدرضا شالبافان در نخستین کرسی آزاداندیشی وزارت بهداشت با محوریت بررسی پدیده خودکشی در کادر سلامت از منظر حل مساله، بیان کرد: دفتر سلامت روانی و اجتماعی وزارت بهداشت که زیرمجموعه معاونت بهداشت است، وظیفه بررسی وضعیت عمومی سلامت روانی جامعه را بر عهده دارد. با این حال، کادر درمان نیز جزیی از همین جامعه هستند و تمامی مسائلی که بر سایر افراد تأثیر می‌گذارد، بر آنان نیز اثرگذار است.

وی با تأکید بر اینکه آمار دقیق خودکشی در کشور باید از سوی پزشکی قانونی اعلام شود، اظهار کرد: به طور کلی، وضعیت خودکشی در کشور ما مطلوب نیست. کادر درمان نیز بخشی از همین جامعه هستند و نامطلوب بودن سلامت روانی در میان آنان تأثیری منفی و مضاعف بر جامعه عمومی بر جای می‌گذارد. چراکه پزشکان، اساتید، دانشجویان و دستیاران پزشکی به‌عنوان نمادها و مراجع سلامت برای مردم شناخته می‌شوند، ازاین‌رو، حفظ سلامت روانی در میان کادر درمان اهمیتی دوچندان دارد، به ویژه آنکه رسانه‌ها اخبار مرتبط با خودکشی آنها را پوشش می‌دهند و گاه این نوع اطلاع‌رسانی به شکل مطلوبی انجام نمی‌شود.

دکتر شالبافان عنوان کرد: گفتمان‌سازی پیرامون بررسی پدیده خودکشی در کادر سلامت، ضرورتی بود که باید سال‌ها پیش آغاز می‌شد. ازاین‌رو، اهمیت برگزاری چنین رویدادهایی بسیار قابل توجه است.

وی با تأکید بر نادرستی استفاده از عبارت “خودکشی موفق” و لزوم جایگزینی آن با عبارت “خودکشی منجر به مرگ” اظهار کرد: برنامه ملی پیشگیری از خودکشی شامل شش استراتژی است. نخستین استراتژی، افرایش روایی داده‌های مرتبط با ثبت موارد اقدام به خودکشی و مرگ ناشی از آن است. در این زمینه، به‌ویژه در رابطه با کادر سلامت، با چالش‌های جدی مواجهیم. در بسیاری از موارد، آمارها دقیق نیستند و قابلیت استناد ندارند، که همین موضوع منجر به بروز اختلاف نظرها می‌شود.

کادر سلامت برای دریافت مشاوره و سلامت روان مراجعه نمی کنند

وی ادامه داد: دومین استراتژی، توانمندسازی جامعه در زمینه خودکشی و افزایش آگاهی است که در این بخش نیز عملکرد مطلوبی نداشته‌ایم. یکی از دلایل اصلی که کادر سلامت برای دریافت مشاوره و خدمات سلامت روان مراجعه نمی‌کنند، به پایین بودن سواد سلامت و ناآگاهی نسبت به برخی علائم بازمی‌گردد. اگرچه ممکن است تصور کنند در مقایسه با جمعیت عمومی آگاهی بیشتری دارند، اما این سطح آگاهی در بسیاری از مواقع کافی نیست.