به گزارش پایگاه خبری ندای خوش سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از سر تجربه و پژوهش، مباحث مهمی درباره این موضوع مطرح کرده است.

در عرصه دیپلماسی فرهنگی، زبان فارسی در چه جایگاهی قرار دارد و چه بهره‌هایی از آن می شود برد؟

یکی از ابزارهای دیپلماسی فرهنگی، زبان و ادبیات فارسی است. زبان و ادبیات فارسی در زمره ابزار اصلی دیپلماسی فرهنگی محسوب می‌شوند. زبان فارسی، زبان یک قوم و یا حتی یک ملت نیست، که میراث مشترک اندیشه ورزی بخش گسترده‌ای از ملل مشرق زمین، در هزاره‌هاست؛ میراثی که دربردارنده غنی‌ترین گونه‌های اندیشه فلسفی، عرفانی، زیبایی شناسی کلام و لذات سمعی، بصری، خط و سنن و آداب و رسوم ماندگار انسانی است، تاریخ ملت‌هاست، شکوه توانایی انسان در بروز احساسات و افکار از راه شعر و کلام شاعرانه است. زبان فارسی بخش مهمی از تلاش بشریت در رسیدن به انسانیت و انسان شدن است؛ اوج معرفتی است که گوته و نیچه و انگلس و پوشکین در برابر آن زانو می‌زنند و به ستایشش می‌نشینند، تا بدانجا که آن را لایق و مستحق انتخاب به عنوان زبان مشترک مردم جهان می‌دانند.

آیا زبان فارسی امروز به لحاظ گستره واژگان و روزآمدی، قابلیت ترویج در کشورهای دیگر را دارد یا نیازمند تغییر و تحولات در آن هستیم؟

بله زبان فارسی امروزه به لحاظ گستره واژگان و روز آمدی، قابلیت ترویج در کشورهای دیگر را دارد و البته متناسب با اقتضائات روز و شرایط محیطی و منطقه ای لازم است با ابزارهای نو و شیوه های جدید کارآمدی آن را افزایش دهیم. ضمناً لازم است با هوشیاری کامل ضمن رصد رقبایمان و به ویژه آنها که در عرصه زبان از ابتکارات و خلاقیتهای جدید بهره مند است به طریق مقتضی بهره مند شده تا بتوانیم این گویش را آن طور که شایسته آن است به جهانیان و علاقه مندان پر شمارش معرفی کنیم.

به نظر شما، زبان فارسی برای رایزنان و وابستگان فرهنگی کشورمان در محل ماموریتشان که معمولا به زبانی غیر از فارسی صحبت و مراوده می‌شود، کارایی دارد؟ بله حتماً کارائی دارد. چون به پیشینه بخش اعظمی از سرزمین شرق مربوط می شود و به گونه ای با تاریخ گره خورده است و مردم شرق برای اینکه از گذشته خود مطلع باشند حتماً باید زبان فارسی بدانند تا بتوانند تاریخ را مطالعه و به درستی به آینده و اقوام مختلف به طرز شایسته ای معرفی کنند.

چه بهره هایی از قابلیت و استعدادهای ایرانیان خارج از کشور برای گسترش زبان فارسی می‌توانیم ببریم

ایرانیان خارج از کشور نمایندگان مردم ایران و سرمایه معنوی کشور هستند، و ما به طرق مختلف می توانیم از ظرفیت آنها در گسترش زبان و ادبیات فارسی استفاده کنیم.

حتما از ظرفیت ایرانیان خارج از کشور استفاده و آن‌ها را به سرمایه‌گذاری در این امر تشویق کنیم و ظرفیت‌های فراوان علاقه‌مندان به زبان فارسی را در جهان شناسایی کرده و با برنامه‎‌ریزی و آینده‌پژوهی از این ظرفیت‌ها بهره ببریم؛ باید فناوری‌ها را فعال کنیم؛ برای مثال فرهنگ لغت برخط تهیه کنیم، دوره آموزش زبان برخط برای خارجی‌ها راه بیاندازیم، خط و زبان فارسی را در گوگل و نرم‌افزارهای جهانی رسمی کنیم، برنامه‌های مجازی در حمایت از زبان فارسی تولید کرده و با حمایت‌های مجازی خود، شاعران و نویسندگان فارسی را مطرح و مشهور کنیم.

از ظرفیت گردشگری برای آموزش زبان فارسی استفاده کنیم و برای افرادی که می‌خواهند زبان فارسی را یاد بگیرند، روادیدی ۶ ماهه یا یک‌ساله صادر کنیم تا در ایران گردش کنند و با معماری و هنر و فرهنگ ایران آشنا بشوند و در دوره‌های ویژه زبان فارسی را نیز فرا بگیرند.

ما باید به آن سمت برویم که برای زبان فارسی و آینده‌پژوهی آن، یک اندیشکده داشته باشیم و از همه ایرانیان خارج از کشور بخواهیم که هر نو ایده و ابتکاری برای اعتلای زبان فارسی دارند به اشتراک بگذارند.

به طور خاص در کشور قزاقستان با توجه به استقبال دولت این کشور از فعالیت‌های هنری و فرهنگی کشورمان و همچنین علاقمندی مردم آن به ایران، ایرانیان و فرهنگ ایرانی، خانواده‌های ایرانی مقیم در صورت برخورداری از توانایی‌های هنری از جمله نوازندگی موسیقی ایرانی، نقاشی و مینیاتور، خطاطی و خوشنویسی، کارهای دستی همچون فرش و گلیم‌بافی یا سایر هنرهای دستی، آوازخوانی و آشپزی که تمامی این هنرها مورد علاقه و توجه قزاقستانی‌هاست، می‌توانند در ایجاد انگیزه به زبان فارسی تاثیرگذار باشند، چرا که میان زبان و فرهنگ یک ارتباط تنگاتنگ دوسویه وجود دارد و آشنا شدن با فرهنگ ایرانی می‌تواند بر جایگاه و موقعیت زبان فارسی تاثیر بسزایی داشته باشد همانطور که یادگیری زبان فارسی اینگونه است. اگرچه نباید فراموش کرد که اینگونه فعالیت‌ها نیازمند حمایت‌های مالی و معنوی از سوی ایران است.