به گزارش پایگاه خبری ندای خوش

ضدیت با تفاهم نامه آموزش و پرورش؛ جهل یا…؟!

دکتر حمید موسوی نسبت، روان شناس

در یکی دو روز اخیر در رسانه‌ها خواندم و شنیدم که میان دو نهاد و سازمان مهم کشور، یکی آموزش و پرورش و آن دیگری نیروی انتظامی، تفاهم نامه‌ای چند ماده‌ای منعقد شده است. پس از انتشار خبر و گزارش مربوط به این تفاهم نامه، اینجا و آنجا چند مطلب و نوشتار دیگر را یافتم که در اعتراض به آن تفاهم نامه دو جانبه قلمی شده بودند. این اعتراضات قلمی، که البته عاری از خشم و عصبانیت نبودند، حس کنجکاوی ام را بر انگیخت تا در شبکه‌های مجازی بگردم و مفاد آن تفاهم نامه را بیابم و بدانم آیا در آن تفاهم نامه حرف و سخن و ماده‌ای هست که این چنین نویسندگان آن نوشتارهای اعتراضی را به ورطه و مغاک خشم و غضب و عصبانیت فرو غلتانده است. خوشبختانه تفاهم نامه منتشر شده بود.

صدر تا ذیل تفاهم نامه را دو سه باری خواندم. چیزی نیافتم جز اینکه پلیس متعهد شده بود نگذارد معتادان متجاهر اطراف مدارس پرسه بزنند و مانع از آن شود که کسی امنیت و آرامش دانش آموزان را مختل سازد. همچنین، دو طرف توافق کرده بودند با اقدامات آموزشی و فرهنگی از آسیب‌های اجتماعی پیش گیری نمایند و فرهنگ نظم و ترافیک را به دانش آموزان یاد دهند. وقتی این مواد را خواندم شگفت زده شدم و حیرت کردم. حیرت از آن رو که مگر می‌توان شهروند جامعه بود، و دم از فرهنگ و آموزش و اصول شهروندی زد، اما با نظم و امنیت و سلامت اجتماعی مخالف بود. مگر امروزه در همه جای دنیا به درستی گفته نمی‌شود که فرهنگ نظم و امنیت و قانونمندی و سلامت اجتماعی را باید از همان دوران کودکی و نوجوانی به افراد جامعه آموخت؟ مگر روان شناسان اجتماعی و تربیتی مکرر در مکرر در تحقیقات خود نشان نداده‌اند که اگر کودکان و نوجوانان را در همان سنین در برابر انواع آسیب‌های اجتماعی «واکسینه» سازیم احتمال گرایش آنان به این بدکارکردی های اجتماعی در سنین بزرگسالی به حداقل می‌رسد؟ مگر جامعه شناسان نشان نداده‌اند که هنجارهای عمومی را باید از همان سنین کودکی و نوجوانی (سنین مدرسه) آموزش داد؟ خب! آموزش و پرورش و پلیس با هم توافق کرده‌اند که در تحقق بخشی از این اهداف و مقاصد مبارک ، با یکدیگر همکاری کنند. کجای این همکاری و تعامل محل مناقشه و نقد و اعتراض است؟

من قصد نیت خوانی ندارم ولی نمی‌توانم این نکته را ناگفته فرو بگذارم که مخالفان تفاهم نامه پلیس و آموزش و پرورش یا از بی نظمی و آنارشیسم و رواج آسیب‌های اجتماعی طرفی می‌بندند، یا فقط می‌نویسند تا چیزی گفته باشند، یا اساساً با هر اقدام و فعالیت مثبت و سودمند برای جمع و جامعه مخالف اند و یا مخالفتشان از سر جهل است. الله اعلم