به گزارش پایگاه خبری ندای خوش سازمان سینمایی و سمعی بصری، همایش «سینمای ایران؛ نگاهی آینده» با حضور رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی، منوچهر شاهسواری دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، علی ربیعی رئیس هیات مدیره انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات و مسعود کوثری دبیر علمی همایش امروز ( ۱بهمن‌ماه) در موزه سینما برگزار شد.

منوچهر شاهسواری دبیر چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر در این همایش گفت: اگر بخواهیم درباره آینده صحبت کنیم باید این فلسفه را پرسید که آیا آینده‌ای وجود دارد یا خیر؟ اکنون در جه نقطه ای قرار داریم؟ آینده یک امر کاملا ذهنی است. ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که آینده به وقوع پیوسته است آن آینده این بود که در روزگار قدیم آدم‌ها با تصویر با هم صحبت می‌کردند و ما اکنون نیز با تصویر صحبت می کنیم.

وی ادامه داد: ما امروزه در تمدن بنیان‌تصویر به سر می‌بریم و در این تمدن دایره المعارف قدرتمندی به نام سینما وجود دارد که اتفاقا فقط در سینما قابل دسترسی نیست بلکه حتی با یک ایموجی می‌توان احساسات را انتقال داد.

شاهسواری افزود: وقتی در جهانی با تمدن بنیان تصویر به سر می‌بریم این نکته قابل توجه است که آیا در این جهان می‌توان بدون سینما زندگی کرد؟ از نظر من هر جامعه فاقد زبان سینمایی در حاشیه جهان امروز قرار می گیرد و درواقع یک کشور حاشیه‌نشین است. هر کشوری که سینما دارد در تغییرات جهان نقش دارد.

دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر گفت: سینما فارغ از ادبیات، فرهنگ، تمدن و… را می‌سازد. ما با سینما می‌توانیم به گذشته تجسم و عینیت بدهیم. سینما قدرت تجسم‌بخشی به آینده دارد همچنین سینما به آرزوهای بشر نسبت به چیزی که در آینده می‌خواهد، تجسم می‌بخشد. وقتی ما به چنین مختصاتی می‌رسیم باید بررسی کنیم که در جامعه امروز ایران کجا ایستاده ایم.

وی ادامه داد: در پاسخ به اینکه سینما برای آینده چه خواهد کرد باید بگوییم که سینمای ایران مهم‌ترین رکن نظام دموکراسی سیاسی، اجتماعی و خانوادگی ما است. سینما یک‌ نهاد است و حتما در این زمینه نقش مهمی ایفا می کند‌.

شاهسواری تاکید کرد: ما وارد روزگاری شده ایم که احتمال اینکه فیلمسازی یک امر فردی و ذیل هنرهای تجسمی قرار بگیرد، بعید نیست. یعنی شما می تواند درون کارگاه خودتان فیلم بسازید و کسب درآمد کنیم‌. در چنین شرایطی با پیشرفت تکنولوژی نظام سیاسی، مدیریت فرهنگی و سازمان‌های فرهنگی هنری باید مقیاسشان را رهاسازی نه معنای ولنگاری بلکه به معنای فضا دادن به فیلمساز قرار دهند.